Opis
Znaczenie miedzi i jej formulacji
Związki miedzi, w ochronie roślin przeciwko chorobom grzybowym i bateryjnym, stosowane są od dziesięcioleci. W ostatnich latach pojawiają się obawy związane z akumulacją i niekorzystnym działaniem jonów miedzi w roślinach oraz glebie. Najbardziej niepokojące efekty pojawiają się w uprawach wieloletnich, takich jak drzewa owocowe, gdzie pozostałości w glebie powyżej 500 ppm, są bardzo niekorzystne dla fauny pożytecznej.
Istotnym czynnikiem podczas wyboru formulacji miedzi powinna być ilość pierwiastka która może zostać przyswojona przez roślinę. Ponieważ w przypadku konwencjonalnych form miedzi (tlenochlorek, wodorotlenek, siarczan) większość miedzi pozostaje na roślinie i przedostaje się do gleby.
Rola miedzi w uprawie roślin
Miedź jest niezbędnym dla roślin mikroelementem, integruje białka tworzące enzymy które regulują aktywność większości reakcji biochemiczne w roślinach. Przez co odgrywa kluczową rolę w podstawowych procesach takich jak fotosynteza, oddychanie, uwalnianie wolnych rodników i lignifikacji tkanek. Utrzymanie odpowiedniej zawartości miedzi przez rośliny jest toksyczne dla niektórych patogenów – grzybów i bakterii. Utrzymanie poziomu miedź na optymalnym poziomie w roślinie, stwarza wrogie środowisko dla czynników chorobotwórczych, minimalizując infekcje lub je ograniczając.
Skład:
Miedź (Cu) rozpuszczalna w wodzie 6,0% w/w
Środek kompleksujący: kwas heptaglukonowy (HGA)
Zalecenia stosowania:
Dolistnie
- 2,0-3,0 L/ha – drzewa i krzewy owocowe
- 1,5-2,5 L/ha – warzywa uprawiane w polu i pod osłonami
- 1,5-2,0 L/ha – uprawy polowe i przemysłowe
lub w stężeniu 200-400 ml/100L
Doglebowo/fertygacja: 3-5 L/ha
